Twee terechte winnaars eerste KingsCross-editie Verraders

Het waren voornamelijk de zogeheten getrouwen die ontvoerd of verbannen werden. Verraders jongeheer Mikealson en mejuffrouw Taylor bleven namelijk over en deelden samen met Heer Gilleen de prijzenpot. PotterDome-redacteur Rembrandt deed eveneens mee en blikt terug op een zenuwslopend spel.

Door Rembrandt McPhilly

De ruimte was goed gevuld met deelnemers en weggestemde deelnemers. In de ruimte hadden ze zich eerst tegoed gedaan aan wijn en spijs. Dat was ook wel welkom, na een een spel dat mogelijk ‘het spel van je leven is’. “Het spel was zenuwslopend, maar ik vond het uiterst leuk om mee te mogen spelen, al was het van korte duur”, zo meldde één van de deelnemers. Toch beseffen de overgebleven deelnemers niet dat het ergste nog moest komen…

Pleidooi

Het is spelleidster Gianna del’Castro die het woord neemt, vanaf de bekende stip.

‘We begonnen met een flinke groep, dag na dag werd er verbannen. Bijna elke nacht ontvoerd’, begint ze, om vervolgens over te gaan naar de overgebleven kandidaten: Heer Dragonbeard, jongeheer Mikealson en mejuffrouw Taylor (door wie uw redacteur naar huis is gestuurd, RP). Nog eenmaal mochten ze stemmen, maar niet nadat ze een pleidooi hadden gehouden waarom zij juist in de finale thuishoren.

Iets dat ook de zaal niet ontgaat, getuige het wat rechtop zitten, handen die ineens bij diens echtgenoot gelegd worden en gespitste oren. 

“Ik denk dat ik deze finale dien te winnen omdat ik erg actief mee gedaan heb met de spelletjes. Misschien waren mijn stemmen niet altijd helemaal goed. Maar het gaat om het geheel.” zo vertelde heer Dragonbeard. Eën van de oud-deelnemers krijgt het even te kwaad, maar wordt door – zo lijkt – haar zoon gerustgesteld.

Jongeheer Mikealson stelde dat juist híj diende te winnen, vooral omdat hij ‘strategisch zou hebben gespeeld’: “Ik denk ik dat de finale dien te winnen omdat ik het spel strategisch gespeeld heb, ondanks dat mijn stemmen wellicht niet allemaal goed geweest zijn en ik niet superactief meedeed aan de minispellen.”

Mejuffrouw Taylor tapt uit een heel ander vaatje: zij koos voor de weloverwogen weg.

“Ik speelde mee voor punten, of ja deed mijn best. Ik stemde een verrader weg en ik motiveerde mijn stem elke keer. Ik deed heus mijn best elke ronde opnieuw. En stemde niet uit rancune of wraak maar weloverwogen, zo weloverwogen mogelijk.”

Spanningen

De diverse pleidooien waren – zo viel te luisteren op de tribune – ‘plausibel’, maar een enkeling (nee, niet uw redacteur van dienst) had er toch liever zelf gezeten. 

Om over vrouwe Ayrshire maar te zwijgen: in een tirade maakte het afdelingshoofd aan Zweinstein pijnlijk duidelijk waarom zij vond dat ze dit niet verdiend had. Ergo: ze voelde zich verraden!

‘Een getrouwe wegstemmen omdat zij niet actief genoeg was, ik had meer van jullie verwacht en hoop dat jullie allemaal verraders zijn of op zijn minst een van de heren. Het voelde alsof er samen gespannen werd.’ Zomaar de woorden van een boos afdelingshoofd.

Dat kwam vrouwe Ayrshire direct op een reprimande te staan: “U mag blij zijn dat u het in elk geval tot de halve finale gehaald heeft! Ik lag er de eerste nacht al uit, ik heb het gehele spel vanuit de andere ruimte moeten volgen!” zo zei vrouwe Nathalia Matthews, in het dagelijks leven bibliothecaresse op Zweinstein met tussendoor een uitstapje als schoolhoofd op Ilvermorny. Heer Gilleen sprak zo mogelijk nog fellere bewoordingen: “Serieus? Daar zitten twee kinderen beste vrouwe en ik meen dat zij u niet een trap nagaf, wat zij had gekund.”

Stemronde

Het moment van stemmen is vervolgens dan toch aangebroken. Heer Dragonbeard stemde op jongeheer Mikealson, een actie die beloond wordt met een tegenstem. Een slimme tegenstem, want het is uiteindelijk heer Dragonbeard die het veld moet ruimen: Weer een getrouwe die eruit wordt gebonjourd…

Nu zijn er nog slechts enkele scenario’s mogelijk, aldus spelleidster Del’Castro: “ofwel zij zijn beide getrouwen, een van hen is dat niet of beide niet.” Een ogenblik krijgen de twee finalisten de tijd te beslissen of ze de prijzenpot samen delen, om vervolgens dan toch echt hun rol bekend te maken.

Het had ook niet anders gekund: jongeheer Mikealson en mejuffrouw Taylor waren – evenals de reeds eerder gestemde heer Gilleen – verraders. Het spel kreeg plots nog een onverwachte wending, want diezelfde Gilleen schonk zijn beloning aan de twee winnaars met een ferm: “ik ben trots op jullie”. Jongeheer Mikealson schonk zijn deel vervolgens aan mejuffrouw Taylor.

De winnaars konden kiezen tussen 900 goud of 9 Chocokikkers. Alle overige deelnemers hebben een troostprijs gekregen voor hun inzet. 

Een belangrijke tip voor iedereen

Mejuffrouw Taylor richtte zich tot slot nog tot haar medespelers: ‘hou er een volgende keer rekening mee dat zelfs als iemand de rol verrader kreeg, daar een mens van vlees en bloed en met gevoel achter zit! Want serieus? Wat werd er dan verwacht? Dat ik Rose had laten opstaan in het begin en geroepen had vooral op mij te stemmen omdat ik een verrader was?’

Dit artikel is geschreven naar aanleiding van het rpg-topic ‘De Verraders‘. In de komende tijd verschijnen er meer artikelen naar aanleiding van topics. Ben je geïnteresseerd? Meld je dan nu aan.