Opzichtig negeerde hij het geklets van de twee dames over hun kinderen. Wat boeide het hem dat dat jonge gepeupel verliefd dacht te zijn. Helemaal niks dat was hoeveel het hem boeide!

"Nee, geen tips. Laten overkomen. Komt goed." Nors haalde hij zijn schouders op. Wat gebeuren zou zou gebeuren waarom de leerlingen zenuwachtig zouden zijn begreep hij in zijn geheel niet. Blijkbaar zaten er al twee kinderen van vrouwe Guiloso-Savinniah op zweinstein en hij passeerde in gedachten de leerlingen tot hij de juiste voor zich had. "Aha."
Haar vraag over Ilvermorny negeerde hij, daar was weinig boeiends aan.

Tevreden knikte hij dat het weer opgelost was. Hij moest dan ook toegeven dat ondanks de streken van de tweeling ze nooit blijvende schade aanrichten, ze moesten dat ook eens in hun hoofd halen.

Kort knikte Gilleen op het feit dat hij een tweeling in de aanbieding had. Hij zag de verandering in de ogen van de vrouw. Het was subtiel maar duidelijk aanwezig gezien hij haar kende. Hij kon het niet helpen dat hem opviel dat de nieuwe dame een van zijn tafelgenoten behoorlijk negeerde. Met een extreem norse blik in zijn ogen kon Gilleen het niet helpen dat hij daarop reageerde. "Negeren onbeleefd, hoop kinderen beter geleerd? Niet dan zware tijd op Zweinstein!"

Om de dame de kans te geven haar onbehoorlijke gedrag goed te maken richtte hij zich even op vrouwe Campbell-Matthews. "Heb huisje geregeld net voor ingang. Gezien? Is in orde? Anders oplossen."

Gianna glimlachte toen Nathalia haar gelijk had gegeven, uiteraard kende de vrouw haar jongens beter dan iemand anders. Vervolgens zei de Italiaanse vrouw dat het logisch was dat Nathalia zich zorgen maakte, maar dat ze de jongere kinderen echt niets zouden aandoen. "Je hebt gelijk, ik overdrijf." zei ze vervolgens met een glimlach. Op haar laatste opmerking reageerde Gianna niet anders dan gewoonlijk. Ze vertelde dat ze Amalia niet kon lezen, en dat Amalia normaal niet snel ratelt, maar als Jordan in de buurt was deed ze dat wel. De geamuseerde blik van Gianna deed Nathalia haar vragend aankijken, hoewel dat achteraf niet nodig bleek, want de uitleg kwam al snel. Toen Gianna begon over de tweeling en hun crush op Liviana grinnikte Nathalia. "Ach ja, dat arme kind. Bij de laatste liefdesbrief, bos bloemen en doos chocolade kreeg ze haast een hartverzakking. Gelukkig is de tweeling over de crush heen gekomen, al geloof ik dat Liviana hen beiden uiteindelijk toch nogmaals verteld heeft dat ze hen enkel aardig vond en verder niets, maar dat weet ik niet zeker.
Gianna reageerde kort op de vraag die Jo-Ann gesteld had maar zoals Nathalia al gedacht had vroeg de vrouw niet dezelfde vraag zo kort nadat Nathalia die gesteld had.
Gianna's reactie op Heer Gilleens woorden liet Nathalia zachtjes grinniken, terwijl haar Italiaanse vriendin vrolijk verder vertelde.

Jo-Ann knikte kort en antwoordde op Nathalia's vraag en vertelde haar dat zij ook op Zweinstein gezeten had, en dat ze daar haar man ontmoet had. "Oh dat is uiterst interessant, welke afdeling zat u?" vroegt Nathalia dan ook geïnteresseerd. Jo-Ann vermeldde haar dat het goed met haar ging in antwoord op haar vraag.
Nathalia hoorde Jo-Ann grinniken om Heer Gilleen's reactie, waarna ze antwoordde dat ze zelf vier kinderen had, en dat haar oudste twee al op Zweinstein zaten en haar derde dit jaar op Zweinstein zou beginnen. "Ach, mijn jongste dochter begint ook dit jaar op Zweinstein." zei Nathalia met een kleine glimach.
"Ik hoorde jullie daar straks iets zeggen over Ilvermorny. Ik heb mijzelf daar eigenlijk nog nooit in verdiept. Ik heb gehoord dat het daar heel anders is dan op Zweinstein." zei Jo-Ann vervolgens. "Het was een interessante ervaring om daar weer een heropening te organiseren. Veel van hun staf was getroffen door de Spaanse Griep en hadden het niet overleefd." begon Nathalia haar verhaal. "Maar het is er heel anders, de leerlingen worden daar niet zoals hier gesorteerd door de sorteerhoed, maar door middel van standbeelden. Elk van de vier standbeelden reageert wel of niet dat zij de betreffende leerling in hun afdeling willen verwelkomen, toverstaffen blijven ten alle tijden op school, tenzij ze afgestudeerd zijn." Beëindige Nathalia haar verhaal.

Heer Gilleen vertelde haar dat hij geen tips had en dat het Cassidy gewoon moest overkomen en dat het wel goed zou komen, waarop Nathalia instemmend knikte. De extreem norse blik ontging Nathalia ook niet toen Heer Gilleen hun tafelgenote erop wees dat haar gedrag ietwat onbeleefd was, waarna hij haar ook nog even duidelijk maakte dat als haar kinderen ook zo onbeleefd waren ze een zwarte tijd te wachten stond op Zweinstein. In gedachten was Nathalia blij dat ze haar kinderen voor een groot deel op Zweinstein had kunnen opvoeden, waardoor de kinderen op zeer jonge leeftijd de meeste staf leerden kennen en mee kregen hoe zij wilden dat de kinderen zich gedroegen.

Heer Gilleen keerde zich tot haar. "Heb huisje geregeld net voor ingang. Gezien? Is in orde? Anders oplossen."  zei de man, waarop Nathalia hem met een dankbare en warme glimlach aan keek. "Het huisje is prima, Heer Gilleen. Duizendmaal dank." zei ze dan ook met een vriendelijke toon. "De kinderen zijn ook zeer tevreden over het huisje." zei ze vervolgens met een glimlach, om eerlijk te zijn had ze haar kinderen nog nooit zo blij gezien.

"Het spijt me ontzettend, dames, heer, maar ik heb nog wat laatste dingen te doen op Zweinstein voordat de leerlingen komen. Ik hoop u nog eens tegen te komen, vrouwe Guiloso-Savinniah. Ik zie u beiden op Zweinstein, heer Gilleen, vrouwe del'Castro-Abramova." zei Nathalia, waarna ze opstond, haar gebruikelijke reverance maakte en het cafeetje verliet.

OOC: Uitgeschreven

Voorzichtig onderdrukte de italiaanse n grinnik toen Joshua eraan dacht dat verliefde jongeluis hem niks boeide. Tegen Nathalia schudde ze haar hoofd. 'Je overdrijft niet mijn beste, het gaat om je kinderen. En de mijne hebben nu eenmaal niet de allerbeste reputatie.' Op het verhaal over Liviana grinnikte Gianna, ach ach ach wat hadden de jongens het destijds zwaar te pakken. wat hadden ze een blauwtje gelopen, maar wat waren ze nu weer verliefd. Dit keer gelukkig niet op hetzelfde meisje. Dat zou al een boel gaan schelen voelde ze aan.

Op het verhaal over hun kinderen had ze ook nog wel een aanvulling nadat Nathalia uitgesproken was. "Ach, mijn jongste dochter begint ook dit jaar op Zweinstein." Gianna glimlachte terwijl ze aan Cassidy dacht en vulde inderdaad aan. 'Mijn oudste dochter heeft in Ravenklauw gezeten en is inmiddels heelster. Mijn 2 oudste zonen zitten in hun laatste jaar en mijn tweede dochter zal instromen in het derde jaar. Iets waar ze erg nerveus voor is.nIn welk jaar en welke afdeling zitten uw kinderen vrouwe Guiloso-Savinniah?' Het verhaal over Ilvermorny deed haar met weemoed terug denken. Ze had daar toch wel genoten en nu ze weer hier was miste ze het daar. Al zou ze op dit moment niet perse weer daarheen willen. "Het was een interessante ervaring om daar weer een heropening te organiseren. Veel van hun staf was getroffen door de Spaanse Griep en hadden het niet overleefd. Maar het is er heel anders, de leerlingen worden daar niet zoals hier gesorteerd door de sorteerhoed, maar door middel van standbeelden. Elk van de vier standbeelden reageert wel of niet dat zij de betreffende leerling in hun afdeling willen verwelkomen, toverstaffen blijven ten alle tijden op school, tenzij ze afgestudeerd zijn." Ze knikte en sprak zacht over nog een verschil. 'Verder werd alles aan benodigheden door Ilvermorny geregeld. Amerika is zo ontzettend groot dat vele toch lang moeten reizen en als ze dan enkel het hoognodige dienen mee te nemen vereenvoudigt het dat gereis toch wel.'

Toen heer Gilleen knikte op de tweeling die hij in de aanbieding had kon ze amper nog haar lachen inhouden. Gelukkig maar dat dat haar lukte want snel erna wees hij hun tafelgenote erop dat deze onbeleefd bezig was hield ze haar hart vast. Wat nu als de vrouw een reden gehad had om niet te antwoorden? De gedachte was door haar heen geschoten maar desondanks was ze wel blij met zijn rechtlijnigheid. Dit was tenminste een man waarmee ze altijd wist waar ze aan toe was. Hij zei waar het op stond en droeg zijn hart op de tong ondanks zijn, voor haar, begrijpbare gebruikelijke stugge houding.

Dat hij wel degelijk om zijn staf gaf, dat waren ze immers gezien hij deelgenoot was van het schoolbestuur, bleek vlak daarna toen hij informeerde of Nathalia het huisje dat hij geregeld had goedkeurde.

"Het spijt me ontzettend, dames, heer, maar ik heb nog wat laatste dingen te doen op Zweinstein voordat de leerlingen komen. Ik hoop u nog eens tegen te komen, vrouwe Guiloso-Savinniah. Ik zie u beiden op Zweinstein, heer Gilleen, vrouwe del'Castro-Abramova." Gianna knikte en kwam mee overeind. 'Sterker nog mijn beste ik ga met u mee. Ook ik heb het hoognodige te doen.' Een sierlijke reverence volgde waarna ook zij de lekke ketel verliet.

OOC: Uitgeschreven.

 'Negeren onbeleefd, hoop kinderen beter geleerd? Niet dan zware tijd op Zweinstein!' zei Heer Gilleen met een norse blik. Jo-Ann keek geschokt. Ze merkte dat ze inderdaad niet gereageerd had op de vraag van vrouwe del'Castro. Het was niet haar bedoeling om de vrouw te negeren, ze wist echter niet wat ze erop moest antwoorden.  Meende ze het serieus? dacht ze. Jo-Ann was natuurlijk dol op kinderen. "Mijn Excuus, was niet mijn bedoeling om vrouwe del'Castro te negeren, ik wist niet zo goed wat ik er op moest zeggen. Mijn kinderen hopelijk wel," Zei ze tegen de man. Jo-Ann ging vervolgens verder met praten. "Terugkomend op uw vraag Vrouwe del'Castro, ik ben dol op kinderen, maar zo'n beslissing kan ik niet alleen nemen."zei ze met een glimlach. Jo-Ann is normaal niet iemand die mensen negeert. Ze had er ook helemaal geen erg in gehad. De vraag over de tweeling overviel Jo-Ann ook wel.

Op de zin die ze zei over dat ze haar man op Zweinstein heeft ontmoet vroeg Vrouwe Mathews-Campbell heel geïnteresseerd in welke afdeling ze gezeten had. "Ik heb zelf mijn Zweinstein avonturen bij de afdeling van Huffelpuf en in de bibliotheek."antwoordde Jo-Ann met een bescheiden glimlach.

Vrouwe del'Castro ook nog wel een aanvulling nadat Nathalia uitgesproken was. "Ach, mijn jongste dochter begint ook dit jaar op Zweinstein." Vrouwe del'Castro glimlachte  en vulde inderdaad aan. 'Mijn oudste dochter heeft in Ravenklauw gezeten en is inmiddels heelster. Mijn 2 oudste zonen zitten in hun laatste jaar en mijn tweede dochter zal instromen in het derde jaar. Iets waar ze erg nerveus voor is. In welk jaar en welke afdeling zitten uw kinderen vrouwe Guiloso-Savinniah?' Jo-Ann keek de vrouwen aan. "Mijn oudste zoon zit in Griffoendor in het vijfde jaar. Mijn oudste dochter zit in Huffelpuf gaat na het derde jaar en mijn Jongste dochter start na de vakantie haar eigen zweinstein avontuur." Ze nam een korte pauze om een slok van haar sterrenwijn te nemen. "Ik denk dat iedereen het wel spannend vind. Vooral de eerstejaars en de instromers." Jo-Ann dacht terug aan haar eigen eerste keer naar Zweinstein.

"Het spijt me ontzettend, dames, heer, maar ik heb nog wat laatste dingen te doen op Zweinstein voordat de leerlingen komen. Ik hoop u nog eens tegen te komen, vrouwe Guiloso-Savinniah. Ik zie u beiden op Zweinstein, heer Gilleen, vrouwe del'Castro-Abramova." Zei Vrouwe Mathews-Campbell. Jo-Ann antwoordde: "Eensgelijk, vrouwe Matthews-Campbell." Jo-Ann Zag dat Vrouwe del'Castro knikte en ook opstond in de tijd dat ze al geantwoord had. 'Sterker nog mijn beste, ik ga met u mee. Ik heb ook nog hoognodig wat te doen.' Reageerde vrouwe del'Castro. Jo-Ann vond het jammer dat de dames alweer gingen. Ze keek op haar ze keek op haar klokje. het was ook al aan de late kant.

Geïnterreseerd keek Jo-Ann naar Heer Gilleen. "Wilt u nog wat drinken heer Gilleen?"vroeg ze aan de man. Misschien nog een ingang te krijgen bij de man na haar verschrikkelijke fout die ze niet ongemerkt gemaakt had.

Hoewel hij zijn aandacht bij het gesprek tussen de dames had liet hij het meeste aan zich voorbij gaan. Hij was niet zo van het keuvelen. Het was niet dat hij niet genoot van het gezelschap, maar puur dat het gesprek niet heel de tijd zijn ding was. Hij had geen gespuis om over te spreken. Toch knikte hij zo nu en dan bevestigend.

Toen de vrouw haar excuses maakte trok hij zijn wenkbrauw op. "Geen excuses voor mij, negeerde haar." Hij hoopte maar dat ze gelijk had dat ze haar kinderen geleerd had om mensen niet te negeren en wist van hemzelf dat hij daar nu extra op zou gaan letten.

Op het feit dat haar huis haar beviel knikte heer Gilleen haar toe. Nogmaals liet hij haar op barse toon weten dat als er ook maar iets was zij zich bij hem kon melden en hij ervoor zou zorgen dat het opgelost werd.

Zijn collegae gaven aan nog werk te hebben liggen, iets dat ook voor hem gold. Hij kwam tegelijkertijd met de dames overeind en boog hoffelijk naar ze. Hoewel hij ook werk had liggen vond hij het ook ronduit onbeschoft zou hij de laatste vrouw alleen achterlaten. Hij ging weer zitten en knikte op diens vraag of hij nog wilde drinken. "Zelfde graag." Een kort moment vroeg hij zich af waarom vrouwen tegenwoordig ook al leken te moeten bestellen als er een heer in hun midden was. De tijden leken te veranderen en wat hem betrof allerminst ten goede.

Heer Gilleen gaf aan dat ze het excuus niet naar hem moest maken maar na Vrouwe del'Castro. Jo-Ann knikte, "U heeft gelijk, Mijn excuses Vrouwe del'Castro." De dames maakte zich gereed om wat achterliggend school werk af te maken. Jo-Ann die dat wel jammer vond. Ze had graag nog meer te weten gekomen over de vrouwe. Ze vroeg aan Heer Gilleen als hij nog wat wilde drinken. "Zelfde graag" zei Heer Gilleen. Jo-Ann liep naar de bar en bestelde voor Heer Gilleen en haar zelf een sterrenwijn.

Samen met de bestelling liep ze weer terug naar de tafel waar Heer Gilleen nog zat. "Astublieft, Heer Gilleen, wat fijn dat u nog even wilt blijven." zei ze dan ook. Ze was eigenlijk wel benieuwd wat zijn rol was op Zweinstein. Dus ze vroeg hier ook na. "Ik begreep dat u net als Vrouwe Campbell-Matthews en Vrouwe del'Castro-Abramova op Zweinstein werkt. Het lijkt me zo leuk om daar weer eens te zijn naar al die jaren. Wat is uw taak precies als ik mag vragen?" vroeg ze aan de man. Haar droom was ook om ooit weer eens tussen de boeken in de bibliotheek van Zweinstein te mogen neuzen.

Vol verbazing keek hij toe hoe de vrouw zich naar de toog begaf en daar bestelde. Een verbazing die enkel groter werd toen ze terug kwam met sterrenwijn voor beide. Hij trok een wenkbrauw op en keek haar aan waarna hij naar zijn lege glas wees. "Drink vuurwiskey." Hij hoorde haar vraag en knikte dat hij inderdaad op de school werkte. "Ben voorzitter schoolbestuur. Doceer dreuzelkunde. Invaldocent. Interim schoolhoofd." Het zo opsommen van zijn taken bevestigde hem dat hij dit jaar aan tijdsmanegement moest gaan doen wilde hij niks van zijn taken laten versloffen. "Doet uw man?" Hij stelde de vraag niet wat zij deed daar het leeuwendeel van de gehuwde moeders als werk voor hun kinderen zorgde en hij het antwoord dacht te weten.