Damon zag aan het gezicht van de jongen dat hij iets van plan was en volgde de jongen dan ook nadat hij zijn bevestigende antwoord gegeven had.

Ze eindigden in een lege coupé en Damon hoorde wat de jongen voorstelde. Hij lachtte en keek de jongen aan terwijl hij zijn hoofd schudde. "Nee, Flavio. Dat is geen kattenkwaad, dit geeft enkel de poetsers van de trein meer werk." zei hij met een gemene fonkeling in zijn ogen, waarna hij kort nadacht.  "Wat dacht je van een leerling niet alleen de stuipen op het lijf jagen, maar ze wellicht ook een beetje pijn bezorgen?" stelde hij voor, waarna hij in stilte nadacht hoe ze dit konden doen zonder dat hij ervan beschuldigd zou worden.

Damon leek het idee van Flavio geen goed idee te vinden. Heel veel ging door zijn hoofd. Was hij dan te gemeen, wist hij niet waar de grenzen lagen en konden de poetsers dan geen magie gebruiken.

"Maar Damon die poetsers die hebben toch ook werk nodig en kunnen die dan niet toveren?"
Flavio besloot om zijn idee niet door de strot van Damon te duwen, want hij was immers veel meer ervaren.

"Oke je wilt dus iemand de stuipen op het lijf jagen?" Vroeg Flavio iets wat teleurgesteld.
"Ik zag een meid naast je zitten en die zag er wel uit als iemand die makkelijk angstig word. Zullen we het proberen?"
Flavio wachtte het antwoord van Damon af, maar hoopte alleen maar dat hij zijn idee niet weer zou afkeuren.

Hij zag de wieltjes in het hoofd van de jongen draaien en hij grijnsde dan ook toen hij de woorden van de jongen hoorde. "Maar Damon die poetsers hebben toch ook werk nodig en kunnen die dan niet toveren?" hoorde hij de jongen vragen, waarop hij lachte. "Geloof me Flavio, de poetsers hebben genoeg werk na een treinreis richting Zweinstein. Vergeet niet dat het een trein vol kinderen is."

"Oke je wilt dus iemand de stuipen op het lijf jagen?" vroeg de jongen en hij kon de teleurstelling in de stem van de jongen horen. "Ja, dat was het idee en ik heb al een idee." zei hij dan ook toen hij de woorden van de jongen naast hem hoorde. "Dat is mijn tweelingzus, geen sprake van. Dit is wat we gaan doen..." begon hij terwijl hij dichter naar de jongen toebewoog en zijn gezicht richting zijn oor bracht en tegen hem begon te fluisteren. "We zoeken iemand in de trein, iemand die ook pas op Zweinstein begint, jagen haar de stuipen op het lijf en zorgen dat ze daarna een korte blackout heeft, maar we hebben een masker nodig en ik weet precies hoe ik dat kan doen." zei hij fluisterend tegen de jongen, waarna hij zijn toverstaf pakte en voor elk van hen een donker gekleurd masker liet verschijnen en reikte er een aan voor Flavio.

Flavio pakte het masker aan dat Damon had getoverd en zette het enthousiast op.
"Boe" riep hij nog even naar het meisje dat de tweelingzus van Damon bleek.

"Oke, laten we op zoek gaan naar een goed slachtoffertje" zei Flavio en hij schater lachte zachtjes.

Flavio verliet de coupe en hoopte dat Damon zou volgen. Het leek moeilijk een slachtoffer te vinden tot dat Flavio een meisje met bruin haar zeg zitten. Helaas zat ze niet alleen.  "Zullen we haar ons slachtoffer maken" zei Flavio zo zacht als hij kon en bleef staan in een hoekje in de coupe staan, afwachtend wat er nu zou gaan gebeuren.

Hij zag hoe Flavio het masker van hem aanpakte en hoe hij het enthousiast opzette. Hij hoorde wat hij naar zijn tweelingzus riep, die in reactie met haar ogen rolde, wat hij ook deed. "Oke, laten we op zoek gaan naar een goed slachtoffertje." hoorde hij de jongen zeggen terwijl hij hem zacht hoorde schaterlachen, waarop hij een duivelse grijns op zijn gezicht kreeg.

Hij zag hoe de jongen de coupe verliet en liep op een afstandje achter hem aan, terwijl hij zijn eigen masker ook opdeed. Al gauw bleek de jongen iemand gevonden te hebben en hij hoorde wat de jongen vroeg. "Zullen we haar ons slachtoffer maken?" vroeg de jongen aan hem, en hij bekeek het meisje wat beter. Hij had haar eerder bij Donna Abramova gezien en de jongen die haar vriend leek te zijn, dit meisje leek hem het perfecte slachtoffer. "Zij is meer dan perfect, nu moeten we alleen nog even afwachten tot ze de coupé verlaat." zei hij fluisterend tegen Flavio. "En geen boe geroep, gebruik deze als ze een eindje bij de vandaan is, waarna je ervoor moet zorgen dat ze een blackout krijgt, hoewel dat niet moeilijk is, als je deze ook gebruikt." zei hij zacht, terwijl hij de jongen een tweetal dingen liet zien, en hem eerst hetgeen aanreikte dat hij als eerste moest gebruiken, en vervolgens hetgeen dat hij als tweede moest gebruiken. Nu was hij oprecht blij dat hij naar de grappenwinkel geweest was tijdens zijn inkopen, en dat hij eindelijk echt iets kon uitvoeren, hoewel hij nog steeds van plan was om niet op te draaien voor deze grap.

Ze kletsen gezellig verder over hun hobbies, en ze baalde er sterk van dat ze haar viool niet bij zich had, en plots kreeg ze een idee, ze zou haar hutkoffer gaan zoeken en haar viool eruit halen. "Ik moet even een stukje lopen, ik zie jullie later weer." zei ze dan ook terwijl ze overeind kwam en iets in een hoekje opmerkte en ogen door een masker zag kijken haar kant uit. Ze dacht te horen dat er iets gezegd werd, maar ze dacht dat haar ogen haar bedrogen hadden en draaide zich dan ook om om de coupé uit te lopen.

Eenmaal in de gangen van de trein, keek ze om zich heen, niet opmerkend dat er iemand langs de deur zat aan de kant die ze dacht op te moeten om haar hutkoffer te vinden. Rustig begon ze te lopen en hoopte maar dat ze de juiste richting opliep om haar viool te vinden. Eenmaal een stukje verder gewandeld te hebben, begonnen haar gedachten overuren te maken, alsof haar verbeelding plots ter leven sprong, waarop ze haar schouders ophaalde en verder liep.

Flavio luisterde netjes naar de uitleg die Damon hem gaf. Ook kreeg hij het gevoel dat het "boe" roepen niet in goede aarde was gevallen. Hij nam de spullen aan die Damon hem aanreiktte.

Niet veel later zag hij in zijn ooghoek dat het meisje opstond en alleen was. Dit was hun kans. Ze konden haar nu flink te grazen nemen.
"Wil jij even laten zien hoe we dit moeten doen", zei hij zachtjes. In de hoop dat Damon het initiatief zou nemen.
Flavio wachtte af wat er nu ging gebeuren

Hij zag dat de jongen luisterde naar zijn uitleg en hoe hij de spullen aannam die hij hem aangereikt had.

Hij zag het gekozen slachtoffer de coupé verlaten en hij knikte naar Flavio ten teken dat het tijd was voor actie.

Hij draaide zich iets om te zien waar het meisje precies heen liep, en hoorde vervolgens wat Flavio vroeg. "Wil jij even laten zien hoe we dit moeten doen?" vroeg hij dan ook, waarop Damon knikte. Maar Damon had een plan in zijn hoofd, iets dat hij Flavio niet verteld had en ook niet zou vertellen. "Het is simpel, je neemt een van de balletjes die je van mij kreeg, vergeet de juiste volgorde niet. En je gooit. Kijk zo." zei hij, waarna hij een balletje een lege coupé ingooide die direct ontplofte een flinke rookwalm en met een flinke knal. "Nu is het jouw beurt, vlak achter het meisje de eerste gooien, de andere voor haar gooien." Hij was er minder blij mee dat het meisje dezelfde kant opliep die zij opmoesten, daar hun coupé die kant op was, maar hij zou daar wel een oplossing voor vinden.

Rustig liep ze door de gang tussen de coupé door, genietend van het momentje alleen en de stilte. Nee ze had het absoluut niet vervelend gevonden bij Shadow en Fransis, maar ze wilde gewoon haar viool hebben, ze had er dan eigenlijk ook aan moeten denken om deze voor ze de trein in zou stappen uit haar hutkoffer te pakken. Als ze haar hutkoffer niet zou vinden, zou het eerste wat ze morgenochtend zou doen het oefenen op haar viool zijn zodra ze wakker was.

Opnieuw had ze het gevoel dat ze gevolgd werd, dus stopte ze met lopen en draaide zich opnieuw om, maar zag wederom niks. Het is je verbeelding Cassie, kom op meid hou jezelf bijelkaar. ging door haar hoofd, ondanks dat ze op Zweinstein opgegroeid was zou het nu toch anders zijn, en was ze ontzettend zenuwachtig en dat zou nog wel eens de oorzaak kunnen zijn dat ze zich dingen aan het verbeelden was nu. Rustig liep ze weer verder hopende dat ze snel de plek zou vinden waar alle hutkoffers zouden zijn.

Flavio had goed naar de uitleg geluisterd, maar had ook ergens het gevoel dat het nog wel eens mis zou kunnen gaan.
Even twijfelde hij of hij de actie verder door wilde zetten, maar aan de andere kant wilde hij niemand teleurstellen.

Flavio gooide het eerste balletje achter het meisje. Er stond een flinke rookpluim en er klonk een hevige knal. De rookpluim was zo erg dat je alleen nog maar schaduwen kon zien. Even werd Flavio onzeker of hij goed kon gooien. Hij gooide nog een balletje en dat leek net voor het meisje te landen. Er ontstond een nog grotere wolk en er kwam een vuist tevoorschijn of had hij dit nu niet goed gezien?

'Damon Damon riep hij Was dit wat je bedoelde?"
Flavio hield zijn masker nog maar even op, zodat hij in elk geval niet herkend zou worden.