Enthousiast knikte zijn beste vriendin op zijn idee, waarna ze gelijk begon te vertellen. Ze vroeg of ze het niet jaren terug al eens zouden doen, maar dat het niet doorgegaan was vanwege de tweeling en het moeten afkoelen van hun crush op Liviana. Maar ze gaf ook aan dat ze Cassidy wel zag rondlopen als een prinses op het Castello, iets dat Jordan niet kon ontkennen. "Ohja, dat zie ik haar zo doen." zei hij dan ook grinnikend.

Amalia knipperde met haar ogen, nadat Jordan uitgelegd had dat ze geen tests of proeven zou krijgen tijdens de sorteerceremonie. "Het valt allemaal best mee, ik beloof het." zei hij vervolgens. Cassidy's stem klonk en die was duidelijk gericht naar Amalia en Shadow, iets dat Jordan prima vond, kon hij ook eindelijk even zijn mond houden. Amalia vertelde hoe ze het gevonden had met inkopen doen, iets waar ook Jordan aan moest toegeven. Ondanks het geintje dat eindige in hem onder de regenboogglitter, had hij zich kostelijk geamuseerd.

"Ach je weet hoe moeder is, ze verzint altijd wel iets om me terug te pakken als ze dat nodig acht." wuifde hij het weg, ja hij was misschien lichtelijk geïrriteerd geweest toen hij met zijn moeder sprak eerder die middag, maar dat mocht nu de pret niet drukken en Amalia's kleine glimlachje liet hem grijnzen en zich gelijk ook een stuk beter voelen.
Dat Amalia haar hoofd schudde op Shadow's vraag liet hem haar ietwat vragend aan kijken, maar het antwoord volgde al snel. "Jordan en ik zijn gewoonweg de pineut omdat onze ouders." waarna hij een hand op zijn arm voelde en een verontschuldigende blik zijn richting op zag komen van Amalia, waarop hij knikte en haar een dankbare glimlach schonk. "Ik bedoel onze moeders dus, op het kasteel werken. Er moest een kennismakings activiteit komen. Maar zonder de staf. Dus blijkbaar waren wij degene die ze voor hun karretje hebben gespannen. Mitya en Ilari hadden heel handig al elders afspraken. Vandaar dat zij wellicht later komen. Hun afspraken zijn met de terugkerende leerlingen. Deze picknick is voor de nieuwelingen." Waarop Jordan knikte. "Dat klopt." Bevestigde hij haar verhaal dan ook, waarop hij instemmend knikte toen Amalia aankaartte dat Shadow's oudere broer en zus waarschijnlijk op dezelfde plek waren als Amalia's oudere broers.

"Ohja kruidenkunde op Ilvermorny was echt heerlijk!" bevestigde Jordan met een brede grijns, Amalia's verhaal. "Soms hadden we op Zweinstein ook wel eens buiten les, vaak dan rondom het meer." zei hij vervolgens, terwijl hij terugdacht aan zijn eerste en tot nu toe enige jaar op Zweinstein.
De vragende blik op Amalia's gezicht ontging hem niet, en hij luisterde dan ook naar haar vraag, of ze op Zweinstein ook hun toverstokken moesten inleveren, net als op Ilvermorny en of ze nu wel thuis konden oefenen in de vakanties. "Nee, op Zweinstein mogen we over toverstok gewoon houden, en kunnen we inderdaad gewoon thuis oefenen in de vakanties." zei hij dan ook met een glimlach. Dat was iets wat hij absoluut niet gemist had, het moeten inleveren van zijn toverstaf, hij kon hem nu gewoon lekker bij zich houden.

Shadow antwoordde op Cassidy's vraag, waarna ze dan ook aan hem en zijn zusje vroeg hoe het ging. "Met mij gaat het prima, bedankt voor het vragen Shadow. Goed om te horen dat het met jou ook goed gaat." zei hij dan ook tegen het jonge meisje. Shadow antwoordde op Jordan's opmerking dat ze het thuis geregeld over de Picknick gehad hadden, en blijkbaar is haar moeder er heilig van overtuigd dat ze alles moest meemaken van Zweinstein. De zucht die het jonge meisje slaakte onging hem niet. "Je hebt gemengde gevoelens over verplichte evenementen?" vroeg hij dan ook voorzichting, daar de zucht kwam nadat ze het over de picknick gehad had, en het inderdaad een verplicht onderdeel geweest was voor de nieuwe eerstejaars leerlingen.

Op Shadow's opmerking reageerde Jordan vrij simpel. "Ach het hoort erbij hé. We zouden geen kinderen van Zweinsteinpersoneel zijn als we niet voor hun karretje gespannen werden." zei hij dan ook wat lachend. "Aangenaam om ook jou te ontmoeten, Shadow." zei hij dan ook met een glimlach.
Op zijn eigen vraag of ze het spannend vond, antwoordde ze dat ze het inderdaad spannend vond, maar vooral omdat ze geen idee had wat haar te wachten stond. "Zoals ik al eerder tegen Amalia zei, het valt allemaal wel mee. Er gebeurd niks engs." zei hij dan ook, hopende dat hij zowel Amalia, als Shadow als zijn eigen zusje hiermee gerust stelde.
Op de vraag van Amalia antwoordde Shadow dat ze vorige week haar inkopen gedaan had, snel probeerde hij de mensen die hij gezien had voor de geest te halen, maar hij kon zich geen meisje met zwarte haren herinneren, maar hij trok zijn schouders op.

Cassidy's verontschuldigende blik op wat ze zei, deed hem grinniken. Ja hij was humeurig geweest, maar dat was vooral zijn probleem geweest, niet die van Amalia of Cassidy en ondanks zijn humeur had hij het toch naar zijn zin gehad. Cassie's idee stond hem wel aan. "Lijkt me een prima idee, Cassie!" zei hij dan ook met een grijns. Cassie's reactie op wat Amalia vertelde over de picknick, liet Jordan grijnzen. In stilte grinnikte hij toen Cassidy, Amalia hun nichtje noemde, ja ze zagen de Abramov's als familie en de kinderen inderdaad als hun neven en nichten.

Ook Cassidy hoopte op lessen Kruidenkunde buiten de kassen, maar hij besloot om daar niet opnieuw hetzelfde op te antwoorden, maar verder te luisteren. Jordan schoot in de lach toen Cassidy verbaasd aan Amalia vroeg of ze op Zweinstein geboren was, en bleef dan ook in zijn lachen hangen.
Jordan twijfelde of dat zou gebeuren, wat Cassidy tegen Shadow zei over haar broer en zus, maar je wist maar nooit natuurlijk.
Jordan kon zien dat Cassidy, Shadow wel mocht en grijnsde dan ook toen hij zijn zusje hoorde zeggen dat zij het ook leuk vond om Shadow te ontmoeten.

"Helaas kan je vlieglessen niet overslaan, zusje." antwoordde Jordan op de beschaamde Cassidy, en hij wist dat ze vlieglessen absoluut niet leuk zou gaan vinden, aangezien ze hoogtevrees had. "Je moest eens weten hoevaak Cassidy mij verteld hoe zenuwachtig ze is." zei hij met een knipoog tegen Shadow, nadat Cassidy haar verhaal gedaan had.

"Niet liegen zusje, je vond mijn glitterexplosie het leukste van alles!" zei hij nep verontwaardigd, waarna hij grijnsde, hoewel hij niet kon ontkennen dat het ook daadwerkelijk hilarisch geweest was, besloot hij verder weer even zijn mond te houden.

"Dat klopt." Jordan bevestigde Amalia's verhaal waarom hun hier waren.

"Ohja kruidenkunde op Ilvermorny was echt heerlijk! Soms hadden we op Zweinstein ook wel eens buiten les, vaak dan rondom het meer." Dit was een vooruitzicht waar Amalia zich helemaal op verheugde. Hoe heerlijk zouden die lessen dan zijn. Al snel volgde ook het antwoord op haar andere vraag. "Nee, op Zweinstein mogen we over toverstok gewoon houden, en kunnen we inderdaad gewoon thuis oefenen in de vakanties." Een sluwe grijns gleed over haar gezicht. 'Mooi, ik heb nogal wat appeltjes te schillen met de tweeling.' Ze grinnikte en verheugde zich er al op dat ze wraak kon gaan plannen.

"Zo te horen maakt jullie ouders t jullie ook niet makkelijk? Ik bedoel... Als ze jullie voor het karretje spannen is eigenlijk ook oneerlijk. Ik vind het in ieder geval wel leuk om jullie te ontmoeten!" Jordan lichtte toe hoe de vork precies in zijn steel zat en Amalia knikte. 'Mijn vader heeft als voormalig schoolhoofd hier zelf de tijd niet voor. Moeder moet van alles regelen. Maar nee ik heb het zeker niet zwaar. En oneerlijk is het heus niet.' Ze zuchtte kort en keek het meisje verontschuldigend aan. 'Ik hou niet zo van mensen ontmoeten.' Ze hoopte maar dat Shadow uit haar stem en houding kon opmaken dat dat laatste niet aan schadow lag maar aan Amalia zelf. Ze hoorde Cassidy zeggen dat die dat wel leuk vond en glimlachte toen ze vanuit haar ooghoeken iets zag.

Razendsnel schoot ze overeind. 'Zo terug.' Gooide Amalia er nog snel uit en zo snel ze kon liep ze naar een zwerfdiertje dat verstrikt zat in de struiken. Ze hoorde achter zich het gesprek tussen het drietal verder gaan, zo ver was ze immers niet weg. Zachtjes sprak ze tegen het diertje en probeerde het te bevrijden. Ze kon niet zo goed grip krijgen op de takken en ontdeed zich van haar handschoenen terwijl ze rustig het diertje verder hielp.

Jordan vroeg aan Shadow als ze gemengde gevoelens had over verplichtingen. "Ja dat klopt, vooral omdat mijn moeder overal heel enthousiast is." zegt ze dan ook met een zucht. "Ik vind het niet erg, maar omdat er een verplichting aan zit krijg ik rillingen over me hele lijf." zegt ze vervolgens.
 
Op de vraag van Cassidy als Mitya en Ilari haar broer en zusje meename, haalde Shadow haar schouders op. "ik heb geen idee, Giorgio en Shivana waren als vroeg de deur uit." zei ze vervolgens. Ze had haar broer en zus niet eens het huis horen te verlaten. Op haar vraag naar Jordan en Amalia reageerde Jordan vrij simpel. "Ach het hoort erbij hé. We zouden geen kinderen van Zweinstein Personeel zijn als we niet voor hun karretje gespannen werden." zei Jordan dan ook wat lachend. "Aangenaam om ook jou te ontmoeten, Shadow." zei Jordan dan ook met een glimlach. Shadow gaf een korte glimlach. 'Mijn vader heeft als voormalig schoolhoofd hier zelf de tijd niet voor. Moeder moet van alles regelen. Maar nee ik heb het zeker niet zwaar. En oneerlijk is het heus niet.' Amalia zuchtte kort en keek Shadow verontschuldigend aan. 'Ik hou niet zo van mensen ontmoeten.' gaf Amalia aan. Op de manier hoe Amalia dat zei wist Shadow dan ook dat het niet aan haar lag, maar aan Amalia zelf. Amalia en Cassidy gaven aan dat ze het ook fijn vonden Shadow te ontmoeten. Cassidy liet nog weten dat ze blij was dat Jordan en Amalia dit deden, dat ze zich beter op gemak voelde met haar broer en nichtje erbij. Shadow keek Cassidy vragend aan. "Oh, jullie zijn familie, wat leuk." zei ze vervolgens.

Shadow vertelde dat ze inkopen was gaan doen met haar oma, haalde Jordan zijn schouders op. "Oh! Jordan, Amalia en ik zijn vorige week ook inkopen wezen doen! Wat jammer dat we je toen niet gezien hebben, dan hadden we allebei al een jaargenootje gekent hier op de picknick." zei Cassidy met een kleine grijns op haar gezicht. "Ik vond het kopen van een toverstaf toch wel het leukste denk ik." voegde Cassidy daar vervolgens aan toe. Shadow Knikte en gaf aan dat ook het leukste te vinden.

Toen Shadow vertelde over welke lessen ze naar uit keek reageerde Cassidy een beetje geschokt. Cassidy wilde de vlieglessen overslaan, maar helaas is dat niet mogelijk. Shadow legde ze uit waarom ze uitkeek naar de vlieglessen. "Mijn Vader zat tijdens zijn Zweinstein Tijd in t Zwerkbalteam van Griffoendor. Ik wil graag in zijn voetsporen treden, in t zwerkbalteam van de afdeling waar ik in kom." zei ze vol enthousiasme.

Op het antwoord dat Shadow het Spannend vond liet Cassidy weten dat ze het ook spannend vond. Jordan gaf aan da ze zich nergens zorgen over hoefde te maken. "Zoals ik al eerder tegen Amalia zei, het valt allemaal wel mee. Er gebeurd niks engs." zei Jordan. Hierdoor dacht Shadow dat Amalia het ook spannend vind.

Shadow zag dat Amalia opsprong. 'Zo Terug' zei Amalia terwijl ze naar de struiken kortbij liep. Shadow keek Amalia even na en vroeg zich af wat ze aan het doen was. "Welke vakken kijken jullie het minst na uit?" vroeg Shadow vervolgens aan Jordan en Cassidy. Al had Cassidy al half antwoord gegeven op har antwoord was ze er toch benieuwd naar.


OOC: Ik heb alleen even op de hoofdlijnen reageerd ivm de lengte van t verhaal.

Jordan bevestigde Amalia's verhaal, waar ook Cassidy instemmend op knikte, het is dat zij eerstejaars was maar ze wist nu al dat zij eerst volgende keer de sjaak zou zijn als ze ouder was voor een picknick als dit. "Moeder kennende ben ik volgend jaar of het jaar erna de sjaak om een picknick als dit te organiseren." zei ze dan ook met een zucht, ze vond het wel gezellig, maar zij zou waarschijnlijk niemand hebben om het samen mee te doen, tenzij ze de mogelijkheid had een toekomstige goede vriend of vriendin voor haar karretje te spannen en haar te helpen.

Jordan bevestigde met een brede grijns op zijn gezicht dat Kruidenkunde op Ilvermony geweldig was, iets waar Cassidy geen idee van had, zij had immers nooit op Ilvermorny gezeten, hoewel ze wel aan Jordan kon merken dat op dagen dat hij Kruidenkunde had hij beter gehumeurd leek, en dan altijd een brief aan haar leek te schrijven. Haar glimlach werd breder toen Jordan vertelde dat ze op Zweinstein soms ook buiten de kassen lessen Kruidenkunde hadden. "Oh echt?! Dat is geweldig!" zei ze dan ook met een brede glimlach op haar gezicht. Toen hij vertelde dat ze hun toverstok altijd bij zich mochten houden op Zweinstein, zuchtte ze in opluchting, ze kende amper iemand op de school, stel dat ze gepest zou worden, dan moest ze toch een manier hebben om zich te verdedigen.

Ook haar broer beantwoordde Shadow's vraag, waarop Jordan haar de vraag stelde die Cassidy besloten had niet te stellen. En ja, helaas was de picknick verplicht geweest voor ook Cassidy, maar zij had er niet zo'n probleem mee gehad omdat ze er met Jordan en Amalia zou zijn.
Cassidy giegelde toen Jordan vrij simpel maar ook nonchalant antwoorde op Shadow's opmerking over hun ouders. Opnieuw herhaalde Jordan zijn woorden dat er niets engs zou gebeuren tijdens de sorteerceremonie, en Cassidy glimlachte ietwat opgelucht.
Het leek ook Jordan een prima idee om het een jaarlijks event te maken om samen inkopen te doen.
De zachte grinnik van haar broer op haar reactie ontging haar niet, en liet haar ook grinniken. "Helaas kan je vlieglessen niet overslaan, zusje." antwoordde haar broer, en ze kon aan zijn gezicht zien dat hij zich daar ergens een beetje schuldig over voelde, hij wist als geen ander hoe eng ze het vond om van de grond af te komen, tenzij ze een goede boom gevonden had om in te klimmen, hoewel ze ook dan niet naar beneden keek, juist vanwege haar hoogtevrees. "Oh, dat is jammer." zei ze dan ook ietwat zachter dan gewoonlijk.
"Niet liegen zusje, je vond mijn glitterexplosie het leukste van alles!" had haar broer gezegd op een nep verontwaardigde toon en Cassidy schoot dan ook in de lach. "Dat was inderdaad het geweldigste van de hele dag, grote broer!" zei ze met een brede grijns op haar gezicht, terwijl ze glitter Jordan weer zo voor zich kon zien staan.

De sluwe grijns op Amalia's gezicht ontging haar niet, en ze hoorde dan ook hoe Amalia zei dat ze nogal wat appeltjes te schillen had met de tweeling, iets dat Cassidy liet grinniken. "Ja ik kan het me voorstellen, Amalia." zei ze dan ook grinnikend.
Amalia vertelde hoe haar vader hier zelf de tijd niet voor had en dat haar moeder vanalles moest regelen, en dat ze het zeker niet zwaar had en dat het ook zeer zeker niet oneerlijk was. Cassidy had daar dan ook instemmend op geknikt. Toen Amalia zei dat ze niet zo hield van mensen ontmoeten, snapte Cassidy wat Amalia bedoelde, Cassidy was misschien een sociale vlinder, maar soms was ze liever alleen. "Zo terug." klonk Amalia's stem, waarop Cassidy haar nakeek. "Oké." zei ze dan ook, zich afvragend wat Amalia ging doen.

Cassidy luisterde toen Shadow haar antwoord gaf op Jordan's vraag, en Cassidy knikte begrijpend. Shadow vertelde haar dat ze geen idee had en dat haar broer en zus de deur al uit waren, waarop Cassidy nogmaals begrijpend knikte.
De vragende blik van Shadow ontging haar niet, toen Cassidy gezegd had dat Amalia haar nichtje was, ze grinnikte dan ook toen ze Shadow's reactie hoorde. "We zijn niet echt familie, we zien elkaar als familie." legde Cassidy haar opmerking uit. Shadow leek het kopen van de toverstaf het leukste te vinden.
Blijkbaar was Shadow's vader een Zwerkbal speler geweest voor het team van Griffoendor, waarop Cassidy begrijpend knikte, maar ergens ook geïnteresseerd, ondanks haar hoogtevrees had ze Zwerkbal altijd wel leuk gevonden om te kijken. "Zwerkbal is zoooo gaaf om te zien!" zei ze dan ook met een grijns op haar gezicht.

"Welke vakken kijken jullie het minst na uit?" vroeg Shadow aan haar en haar broer, waarop Cassidy nadacht. "Nouja, op een staat toch echt vliegles, ik heb hoogtevrees dus ik ga Vliegles echt niet leuk vinden. Ik denk dat ik ook niet heel geïnteresseerd ben in Geschiedenis der Toverkunst, maar we gaan zien of mijn mening daarover nog veranderd zodra we op school zijn." zei ze vervolgens met een bedenkelijke blik in haar ogen.

De sluwe grijns op Amalia's gezicht toen hij zijn antwoord gaf over de toverstaf ontging hem niet. "Mooi, ik heb nogal wat appeltjes te schillen met de tweeling." zei Amalia dan ook grinnikend, waarop Jordan haar grijnzend aan keek, maar toch nog iets wilde toevoegen. "Houdt er rekening mee dat we buiten school onze staf niet echt mogen gebruiken, hè." voegde hij er dan ook aan toe, niet dat het een groot probleem zou zijn in een van hun gezinnen, daar hun beide ouders magie thuis gebruikten.

Amalia vertelde Shadow dat haar vader –een korte jaloerse steek kwam naar boven- daar zelf geen tijd voor had en dat haar moeder vanalles moest regelen en dat het zeker niet oneerlijk was. "Amalia heeft gelijk, mijn moeder heeft ook veel te regelen en dus geen tijd om dit zelf te doen, noch de activiteit voor de terugkerende leerlingen." zei hij dan ook bevestigend. Bemoedigend legde Jordan een hand op Amalia's rug, toen ze zuchtte en Shadow vertelde dat ze het niet zo leuk vond om mensen te ontmoeten, en hij kon ook duidelijk uit haar toon horen dat het aan haarzelf lag en niet aan Shadow.

Amalia schoot snel overheid en zei dat ze zo terug zou zijn en liep snel in de richting van een struik, waar iets verstrikt leek te zitten. "Tot zo." zei Jordan dan ook ietwat verdwaasd, waarna hij vanuit zijn ooghoeken Amalia in het oog hield, zodat hij er snel bij kon zijn als iets zou gebeuren, je wist immers maar nooit in deze wereld.

De nieuwe zucht die Shadow slaakte ontging hem niet, en hij luisterde dan ook in stilte en knikte hier en daar waar hij het nodig achtte.  Blijkbaar wist Shadow niet zeker of Mitya en Ilari haar broer en zus zouden meenemen, iets wat Jordan wel kon begrijpen. "Ach, je weet maar nooit hè, we zien het later wel." zei hij dan ook, terwijl hij zijn schouders optrok.
Hij grinnikte kort toen Shadow aan zijn zusje vroeg of zij en Amalia familie waren, en knikte instemmend toen zijn zusje vertelde hoe de vork in de steel zat. "Dat klopt, we zien elkaar als familie, omdat we met elkaar opgegroeid zijn." voegde hij er nog aan toe.

Shadow vertelde dat haar vader in zijn schooltijd –opnieuw een steek van jaloezie door zijn lichaam- in het Zwerkbalteam van Griffoendor zat, en dat ze in zijn voetsporen wilde treden. Als Jordan in zijn vader's voetsporen wilde treden, betekende dat, dat hij naar een Dreuzelschool zou moeten, en dat zat er momenteel echt niet in. "Zwerkal is echt gaaf, zoals Cassidy al zei, ik speel soms Zwerkbal met een groep vrienden, maar zit niet in het afdelingsteam, daar heb ik geen tijd voor." zei hij dan ook met een glimlach op zijn gezicht. Hij had er wel tijd voor, maar hij wilde gewoon niet in het afdelingsteam spelen, aangezien hij het meer als een hobby zag dan een sport die hij wilde uitvoeren.
"Welke vakken kijken jullie het minste naar uit?" vroeg Shadow, waarop Jordan kort nadacht en het antwoord van zijn zusje aanhoorde. "Ik denk dat ik nog steeds totaal geen affiniteit heb met Toverdranken en Transfiguratie." zei hij dan ook naar waarheid, het is niet dat hij de vakken niet leuk vond, maar hij was er gewoon niet goed in.

"Moeder kennende ben ik volgend jaar of het jaar erna de sjaak om een picknick als dit te organiseren." zei Cassidy met een zucht, waarop Jordan haar ietwat begrijpend aan keek. "Je kan altijd iemand vragen om je te helpen." zei hij dan ook met een kleine glimlach tegen zijn zusje.
De brede glimlach op zijn zusjes gezicht liet hem nog breder grijnzen, hij wist dat ze van de buitenlucht hield, en ze zou dan ook echt van de lessen die ze op het terrein zouden gaan krijgen, gaan houden.
"Oh, dat is jammer." was Cassie's antwoord op zijn opmerking dat ze vliegles niet kon overslaan. "Sorry zusje, maar het gaat vast goedkomen, gewoon bij de leraar aangeven waarom je het niet fijn vind." Zei hij dan ook, wetende dat zijn zusje dat ook vast wel zou doen, en wetende dat de professor die vliegles zou geven daar echt geen probleem van zou maken en samen met Cassidy een oplossing zou vinden.
Haar reactie op zijn antwoord op haar toverstaf kopen opmerking liet hem ook grijnzen, en hij kon haar reactie zich zo weer voor de geest halen.  Hij hoorde hoe zijn zusje reageerde op Shadow's vraag over waar ze het minst naar uitkeken, en het verbaasde hem dan ook niet dat ze weinig interesse toonde in Geschiedenis tot nu toe. "Ik denk dat je waarschijnlijk gedurende het jaar wel van gedachten veranderd over Geschiedenis het is uiterst interessant." zei hij dan ook met een grijns, terwijl hij kort even de kant van Amalia opkeek om er zeker van te zijn dat ze niet in gevaar was.

Op haar knieën, haar handschoenen daarnaast op de grond, zat Amalia half in de struiken om het zwerfdiertje te bevrijden. Ze kreeg telkens even grip op de takken maar die grip ontglipte haar telkens omdat ze handen te kort leek te hebben. Het zwerfdiertje dat in het begin volkomen in paniek was geweest had zich enkel verder vast gewurmd, al was het inmiddels gekalmeerd.

Achter zich hoorde ze het gesprek voortkabbelen dat van zwerkbal naar vakken naar toverstokken was gegaan, en Amalia keek over haar schouder om naar het drietal. Zonder hulp zou het haar niet gaan lukken het diertje los te krijgen en hoewel ze altijd geleerd had nooit een gesprek te onderbreken besloot ze dat nood wetten brak. 'J... Jordan? Help me even?' Ze was uit gewoonte vervallen in haar gebruikelijke roepnaam voor hem van vroeger uit, maar herstelde dat vliegensvlug in verband met de niet familie in dit park waardoor het voor buitenstaanders zou lijken op een stotter.

Gehuld in zijn donkere mantal, met de kap ver over zijn hoofd liep hij op weg naar zijn bestemming. enkele uren terug had zijn meerdere hem bezocht en een opdracht gegeven. En die opdracht ging hij nu uitvoeren. In het park zag hij een aantal jongeren, die haast van studerende leeftijd leken te zijn. Hij moest om de hoek van het park zijn en wilde er eigenlijk omheen lopen. Maar zijn nieuwsgierigheid werd gewekt.

Terwijl hij overstak trok hij zijn kap verder omlaag. Statig liep hij langzaam voorbij terwijl hij zijn oren spitste. Het groepje dat bij elkaar zat sprak over Zweinstein, zijn almar mater. Iets verderop zat een van de kinderen half in de struiken, merlijn mocht weten waarom. Hij wist dat hij de groep vrijwel niet zichtbaar en opgaand in de omgeving had kunnen observeren, maar hij wist ook dat zijn mantel en kap bij vele angst op konden roepen en daar schepte hij genoegen in. Terwijl hij het steegje naderde dat zijn eindbestemming was vormde in zijn hoofd een plan.

OOC: uitgeschreven!

Cassidy gaf aan dat ze waarschijnlijk volgend jaar de pineut zou zijn om de picknick te organiseren. Waarop Jordan aangaf dat ze het niet alleen hoefde te doen. "Anders wil ik je wel helpen hoor Cassidy" zei Shadow met een glimlach op haar gezicht. Shadow vond het helemaal niet erg om misschien een komende vriendin te helpen volgend jaar. Jordan gaf aan dat Kruidenkunde op Ilvermony geweldig was, Shadow had er natuurlijk geen idee van. Ze wist niet een dat Ilvermony een school was. Ook kreeg ze mee dat Kruidekunde op Zweinstein buiten de kassen gegeven werd. Cassidy vond dat geweldig. Shadow wist niet zo goed wat ze ervan moest verwachten dus reageerde er niet echt op.

Amalia liet weten dat ze nog een appeltje te schillen had met de tweeling waarop Cassidy zei dat ze dat wel kon begrijpen. Op het stukje dat Shadow niet wist als haar broer en zus ook kwamen liet Jordan weten dat je het nooit weet, en dat we het wel zouden zien. Over het stukje dat Shadow vertelde over het willen treden in de voetsporen van haar vader merkte ze een beetje jaloers bij Jordan. Zwerkbal is echt gaaf, zoals Cassidy al zei, ik speel soms Zwerkbal met een groep vrienden, maar zit niet in het afdelingsteam, daar heb ik geen tijd voor." zei Jordan dan ook met een glimlach op zijn gezicht.

Op de vraag waar ze het minste naar uitkijken gaf Cassidy aan dat ze vliegles en geschiedenis van toverkunst niks aan zou vinden, vliegles vanwege haar hoogtevrees. Shadow knikte en begreep dat volkomen. Jordan gaf aan als ze dat bij de professor aan zou geven dat het wel goed zou komen. Jordan gaf aan dat hij het minst uit keek na Toverdranken en Transfiguratie, waarop Shadow liet weten dat ze Toverdranken wel zag zitten. Transfiguratie wist ze niet zo goed wat ze er bij voor moest stellen en knikte daarom ook. "Ja die staat ook onderaan mijn lijstje samen met wat Cassidy zei Geschiedenis van Toverkunst. Dat lijkt me nou echt een saai vak." Ze keek beide even aan.

'J... Jordan? Help me even?' Hoorde Shadow Amalia beetje stotterend vanuit de struiken zeggen. Shadow keek op en vroeg als ze misschien kon helpen. Ondertussen keek ze een beetje rond, als er misschien nog meerdere leerlingen aankwamen. In Plaats daarvan zag ze iemand met een donkere mantel en een kap over zijn/haar hoofd lopen. Shadow kreeg er een beetje de rillingen van en stootte Cassidy aan. "Cassidy, zag jij dat ook? Dat creepy figuur wat daar liep?" vroeg ze terwijl ze rillingen nog over haar lichaam voelde en aan haar stem was te horen dat ze het eng vond.

Ze luisterde naar wat zowel haar broer als haar nicht zeiden, waarop ze kort een wenkbrauw optrok, ze wist dat er in huize Abramov tussen de kinderen zo nu en dan ook wel eens kleine discussies waren, maar dat de tweeling Amalia zo zou plagen had ze niet verwacht, hoewel ze het ook niet achter Amalia gezocht had dat ze zo gemakkelijk een appeltje zou schillen met de tweeling als ze de kans had.
Opnieuw was Amalia aan het woord en ze merkte iets vreemds aan haar broers gezicht toen Amalia het woord vader gebruikt had, al snapte Cassidy niet helemaal wat het gezicht van haar broer zei, dus haalde ze maar onopvallend haar schouders op.

"Tot zo, Ami." zei Cassidy uit gewoonte, ze noemde Amalia altijd bij die naam, toen haar nicht snel was opgestaan en richting een struik gelopen was. Tijdens het gesprek tussen Shadow en haar broer dwaalden haar gedachten kort af naar het feit dat ze de laatste paar dagen niet meer geoefend had met haar viool, iets waar onbewust haar gezicht van vrolijk naar minder vrolijk ging, ze was boos op zichzelf.

Toen ze Jordan over Zwerkbal hoorde schrok ze op uit haar gedachten, vooral door het laatste wat hij zei. "Lieg niet, Jordan. Je hebt voldoende tijd om voor je afdelingsteam te spelen, je wilt het alleen niet." waren haar woorden dan ook. De vraag van Shadow piekte haar interesse in Jordan's antwoord, dat vrij snel na het hare volgde.
"Je kan altijd iemand vragen om je te helpen." klonken Jordan's woorden, waarop ze knikte, dat was waar, ze kon altijd iemand om hulp vragen zodat ze het niet alleen hoefde te organiseren. "Anders wil ik je wel helpen hoor Cassidy." Klonk Shadow's stem, waarop Cassidy haar aan keek en met een glimlach knikte. "Lijkt me een tof plan!" zei ze dan ook.
Zijn reactie op de hare over vlieglessen overslaan klonk eveneens logisch. "Ik kan het proberen." klonk haar stem, een stuk minder vrolijk dan eerst, hoewel iemand die haar amper kende het wellicht niet gelijk zou merken, wist ze heel goed dat Jordan gelijk zou merken waardoor haar toon veranderd was.
"Je klinkt als moeder, Jordan." was haar korte, wellicht ietwat botte antwoord op wat hij zei op haar bedenkelijke antwoord wat Geschiedenis betreft. Shadow leek ook weinig interesse in Geschiedenis van de Toverkunst te hebben en eveneens in Transfiguratie, waarop Cassidy haar kort aan keek, maar begrijpend knikte.
Ze hoorde hoe Amalia haar broer riep, waarop Cassidy kort haar kant opkeek en merkte dat ze moeite leek te hebben om hetgeen wat ze aan het doen was gedaan te krijgen.

Ze zag hoe Shadow richting de straat keek, waarschijnlijk om te zien of er meer eerste jaars zouden komen, maar Cassidy zag niets, behalve een akelig figuur, gehuld in een zwarte cape. Op het moment dat ze Shadow wilde aanstootten, stootte Shadow haar aan, en vroeg haar of ze ook een akelig figuur gezien had, waarop Cassidy knikte en een ijskoude rilling over haar rug voelde lopen, dit voelde niet goed, dat akelige figuur voorspelde weinig goeds. Maar ondanks dat gevoel wilde ze niets liever dan op onderzoek uit en bewoog zich voorwaards, maar bedacht zich op het laatste moment, dat ze Shadow niet alleen kon achterlaten.

Hij hoorde hoe Shadow aan Cassidy aanbood om haar te helpen volgend jaar, waarop hij glimlachte, vooral toen hij het antwoord van zijn zusje hoorde. De reactie van zijn zusje op zijn Zwerkbal verhaal kwam raak binnen en aan haar stem te horen was ze kwaad op zichzelf, al had zijn zusje natuurlijk gelijk. "Auwtsj! Dat doet me pijn zusje." zei hij dan ook overduidelijk nep gepijnigd, in de hoop dat dit haar een beetje zou opvrolijken.
Hij knikte geïnteresseerd naar het antwoord van Shadow op har eigen vraag, nadat Cassie opnieuw wat kort gereageerd had op zijn logische oplossing voor haar probleem met vliegen. "Je klinkt als moeder, Jordan." klonk ze kort en wat bot, waarop hij haar een bezorgde blik toewierp. "Jij en ik, als we thuis zijn. Jij gaat praten, zusje." zei hij serieus tegen haar.

'J... Jordan? Help me even?' klonk Amalia's stem vanaf de struik waarop hij overeind kwam en tegen de andere twee meiden zei dat hij zo terug zou zijn. "Ik kom eraan." zei hij dan ook, terwijl hij richting de straat keek, om te zien of er nog nieuwkomers aan kwamen, maar zag enkel een figuur in een zwarte cape, die hem haast de kriebels gaf, snel gingen zijn ogen naar de meisjes om te zien of ze oké waren, toen hij zag dat ze oké leken te zijn, knielde hij naast Amalia neer. "Wat kan ik doen, Leah?" vroeg hij zachtjes en uit gewoonte verviel hij naar de naam die hij vroeger altijd voor haar gebruikte.

Terwijl ze bezig was het arme diertje te bevrijden zag Amalia uit haar ooghoek een volledig in het zwart gehulde figuur lopen. Kort werd haar intresse gewekt, zijzelf bedekte zich ook altijd zoveel mogelijk, al droeg ze vrijwel nooit de kap van haar cape omhoog. Maar goed degene die daar liep zou zich wellicht het prettigste voelen zo verhuld. En als dat zo was moest hij dat zeker doen, dat deed zij immers ook.

Ze bleef tegen het diertje praten en al snel hoorde ze dan ook Jordans warme en vertrouwde stem naast zich. "Wat kan ik doen, Leah?" Amalia wierp een glimlach naar hem opzij en wees hem aan waar het diertje zo verstrikt zat dat ze het niet loskreeg. Zodra ze klaar was hield ze het met een hand stevig vast op de plaats terwijl haar andere hand voorzichtig verder probeerde het los te krijgen. Zachtjes bleef ze ertegen spreken.

Op het voorstel van Shadow dat ze volgend jaar Cassidy wel wilde helpen gaf Cassidy aan het wel tof plan te vinden. Shadow vond het niet erg om andere te helpen. Zo was ze namelijk op gevoed door haar ouders. Het gesprek ging weer even terug naar het vliegen. "Je klinkt net als moeder, Jordan." Hoorde ze Cassidy bot en kort tegen Jordan zeggen. Waarop Jordan een blik naar Cassidy wierp. "Jij en ik, als we thuis zijn, jij gaat praten, zusje."zei Jordan. Waarop Shadow fluisterde tegen Cassidy "dat klinkt ernstig..."

Toen riep Amalia Jordan, dat ze hulp nodig had. Jordan stond op en zei dat hij zo terug was. en ging bij amalia in de struiken zitten.  Shadow knikte en keek even rond. Waarbij Shadow dat creepy figuur voorbij zag komen. Ze vroeg aan Cassidy als ze dat ook gezien had. Waarop Cassidy Knikte. "Ik krijg er gewoon ijskoude rillingen van." zei Shadow dan ook met een akelig gezicht die ze trok. Ze keek naar dat gezegd te hebben even de kant uit van Jordan en Amalia. Ze zag dan ook hoe Jordan even keek als het goed ging met haar en Cassidy waarop Shadow knikte. Haar gedachtes gingen over naar wat dat voor iets was dat voorbij kwam. Waar ze die rillingen van kreeg. Daarna ging ze weer met Cassidy in gesprek. "Waar hadden we het ook alweer over, voor dat creepy figuur voorbij kwam?" Vroeg ze dan ook aan haar. Shadow zag dat Cassidy op wilde staan, althans zo'n beweging maakte ze. Ze keek Cassidy vragend aan.

Ze hoorde zijn gespeeld gepijnigde antwoord en lachte half, ze wist dat hij dit enkel deed om haar op te vrolijken, maar het leek dit keer niet te werken. "Sorry." klonk haar antwoord dan ook, naar haar broer. Toen ze kort en bot op hem gereageerd had, leek hij er genoeg van te hebben en klonk serieus. "Jij en ik, als we thuis zijn. Jij gaat praten, zusje." klonken zijn woorden, waarop ze slikte, met haar ogen rolde maar toch knikte, wetende dat hij geen tegenspraak dulde dit keer. Hoewel het niet zo'n groot iets was, was er wel iets als was het maar dat ze kwaad was op zichzelf, maar ze snapte wel waarom Jordan bezorgd was. "Dat klinkt ernstig..." klonk Shadow's fluisterend, waarop Cassie haar hoofd schudde. "Het is niet, maak je maar geen zorgen." stelde ze Shadow dan ook gerust, waarna haar broer al richting Amalia gelopen was.

"Ik krijg er gewoon ijskoude rillingen van." zei Shadow, en Cassidy kon aan haar gezicht zien dat ze het best eng vond. Ze zag hoe Shadow de kant van haar broer op knikte, en haar oog viel dan ook op Jordan die hen kort in de gaten leek te houden toen ook hij de gekapte figuur gezien had. Shadow vroeg waar ze het ook alweer over hadden, voordat die rare gekapte figuur voorbij kwam, waarop Cassidy kort nadacht. "Euh... Geen idee." zei ze dan ook oprecht, ze had echt geen flauw idee meer waar ze het over gehad hadden. Toen Cassidy weer normaal was gaan zitten, zag ze dat Shadow haar vragend aan keek. "Iets in me wilde gaan onderzoeken, maar ik realiseerde me dat ik je hier moeilijk alleen achter kan laten, terwijl die andere twee ook een eindje verderop ergens mee bezig zijn." zei ze dan ook simpel. "Wat weet je al van Zweinstein?" vroeg ze vervolgens, om een nieuw onderwerp op te gooien, mocht Shadow nog niet zoveel weten, kon Cassidy vast wel een paar vragen beantwoorden.

Hij hoorde zijn zusje nog sorry zeggen, waarna hij naar Amalia gelopen was en haar gevraagd had wat hij kon doen. Hij luisterde naar hoe Amalia tegen het diertje sprak. Hij zag hoe Amalia wees waar het diertje vast zat, en hij nam het pootje zodanig vast, dat Amalia er wellicht beter bij kon, waarop hij haar met een glimlach aankeek.

"Wat verteld het diertje allemaal tegen je?" vroeg hij dan ook oprecht geïnteresseerd, wetende dat zijn beste vriendin altijd voelde dat ze echt met de dieren kon communiceren, en als hij het diertje zo zag, leek het diertje ook echt naar Amalia's stem te luisteren, daar het niet leek tegen te stribbelen, waarop Jordan het diertje dan geruststellend over het pootje aaide. Waarop hij haar nog steeds tegen het diertje hoorde spreken.